بسم اله الرحمن الرحیم             هست کلید در گنج حکیم

1.      حوزه های علمیه پایگاهی برای تحصیل علوم دینیه و تدریس و تحقیق بود که در طول قرون متمادی گذشته از دل مکان مقدس چه بزرکان و روحانیونی زاده شدند که هرکدام منشا برکات و نعماتی شدند و حوزه های علمیه از جمله مراکزی بود که تحصیل را با تهذیب ممزوج و مطمح نظر دارند.

دقیقا در راستای عمل به آموزه قرآنی است که تزکیه هماره باید مقدم بر تعلیم باشد و به زعم اینجانب تقدم تزکیه بر تعلیم بر تعلیم اگر در حوزه محقق نشودشاید در مدرسه و مرکز دیگری نتوان سراغ گرفت و به نوعی حوزه در این مقوله اسوه دگران است.

2.      علیهذا حوزه دینیه به مثابه باغ و بوستانی است که محل رویش گیاه و بوته های معنویت و عبودیت و اتحاد وانسجام است

از طرف دیگر عملکرد و رویکرد حوزها مورد توجه همگان بوده و حتی ازین بالاتر دستگاه حکومتی یا گاها با حوزه پیوند داشته و عین یکدیگر بودند و یا گاها از یکدیگر منفک بوند لیکن تا حدودی همسویی و همراییوجود داشته و یا گاها از در خصومت و عداوت وارد شدند.

   همه اینها حکایت گر اینست که پایگاه حوزه دینیه در طول تاریخ کانون توجه و تنبه بوده و هماره پیشتاز ظلم ستیزی و مجاهده با فساد و بیداد گری بوده که نهایتا منجر به شهادت راد مردان و آزاد یخواهان شد که نمونه های آن کم نبوده .

و اما توصیف دانشگاه :

3.      مقوله دانشگاه (university)کاملا غربی و وارداتی است و حتی قوانین و مقررات حاکم و مصطلحات جاری در آن از غرب به ایران سرازیر شد و همچنین مدارج و مدارک دانشگاهیدقیقا گرته برداری از مغرب زمین است.

   این خود بهترین دلیل و گواه است که چقدر دروازه ایران واسلام به روی فرهنگ و تمدن بیگانه باز است و در مواجهه و برخورد با تمدن و فرهنگ بیکانه  مواجهه ی منطقی و عاقلانه است و استراژی تمدن اسلام و ایران نه طرد کامل و نه اخذ و قبول کامل است و به عبارت دیگر سیات همه یا هیچ را در پیشه خود نکرده است.

لیکن ناگفته پیدا است که  دانشگاه اگر خود سرانه عمل کند و نهاد دیگری هدایت و جهت گیری نشود به سرنوشت خطر ناک و آینده شوم و نامیمونی مبتلا خواهند شدو پیشرفت و ترقی کشور در تمام جوانب نه مرهون علوم حوزه های دینی است و نه مدیون علوم دانشگاهی و آکادمیکی. این دو نهاد اگر در کنار یکدیگر باشند و در هم تنیده شوند و با هم تعامل و تفاعل داشته باشند بسان دو بالی خواهد شد برای پرنده تا در آسمان سیر کند.

4.      در اینجابودکه بزرگ مرد تاریخ و معمار نستوه انقلاب حضرت امام خمینی (ره)در اندیشه ایجاد وحدت بین دو حوزه و نهاد علمی بر آمد و روز 27آذر ماه که مقارن بود با شهادت دکتر مفتح را روز مبارک وحدت حوزه و دانشگاه نامگذاری کردندو این تسمیه و نامگذاری خالی از بار ارزشی و معنایی نیست وبا خود کوله باری ازآزادی وآزادگی و توسعه همه جانبه و فتح قله های عزت و سر بلندی و ترقی ومدر نیته به همراه دارد .

   اینجاست که مسوولیت و رسالت دولتمردان و آزاد مردان و دلسوزان انقلاب و ایران را دو چندان و سخت نموده و جدا در این راه از اختلافات و تفرقه و تشتت ها پرهیز کنند و همدلانه و همگنانه فقط آینده برکت خیز و افق نوید بخش ایران اسلامی را نصب العین قرار دهند و هر حرکت و عمل و ایده ی در تضاد آشکار با لین افق نوید بخش ایران است نابود و معدوم کنند .

                   آرزوی ما عزت و پیشرفت شکوهمندانه ایران اسلامی است.

                                                                                                (  والسلام علی من اتبع الهدی و علیه التکلان)